17.7.06

Oma Buggenum en de goudspuit.



Ik kan me van haar zo goed als niets meer herinneren. En als ik wat weet, is dat van horen zeggen. Ik "weet" dat we in Heytse op de Dorpstraat 'n geit hadden. Die geit, 'n soort huisgeit, was nogal baldadig. Mijn oma had heel erg reumatiek en lag veel in bed. Op zekere dag hoorde ik haar roepen: Mia, kumse effe, de geit sjteit op mien bid!". Die geit vrat ook aan kleren; 'n zakdoek mocht je niet laten liggen. Ik "weet" nog dat pap op zekere dag woedend de keuken binnenkwam en schreeuwde: "Ich sjlagt det bieëst". We hadden 'n stomerij en de geit had aan de jurk van 'n klant gevreten. Of ze toen ook werkelijk geslacht is, weet ik niet meer. Wel heeft 't vel van de geit nog tot midden 50-er jaren dienst gedaan als matje voor 't bed. Dat was lekker warm aan je voeten als in de winter uit 't bed stapte. Zoals gezegd was oma een zware reuma-patient. Dokter Jaspard kwam geregeld om haar 'n goudspuit te zetten. Gisteren schoot dat woord te binnen, waarom weet ik niet; 't was er opeens. Die goudspuit was heel duur, zei pap. Ik heb de spuit nooit gezien, maar voor mij was 't iets van goud, zoals 'n gouden horloge. Op internet vind ik de volgende vraag van ene Jack Docters uit Eindhoven:
.
Wat is een goudspuit?
Een goudspuit is een medicijn voor gewrichtsreumapatiënten. De naam verwijst naar een preparaat van goud dat wordt ingespoten. Een spuit met alleen goud werkt niet volgens Coby Koops-Corbee, reumatoloog van het Helmondse Elkerliekziekenhuis en het Veldhovense Máxima Medisch Centrum. Alleen een combinatie van goud en andere chemische stoffen zorgt ervoor dat de pijn bij gewrichtsreumapatiënten afneemt. Naast een spuit is er ook een tablet met daarin een goudpreparaat.
Ten opzichte van andere medicijnen is een goudspuit vrij prijzig. Vanwege de langdurige werking hoeft een patiënt maar tweemaandelijks een spuit te hebben. Een veel voorkomend medicijn is het niet: 'In principe gebruiken we voor gewrichtsreumapatiënten andere medicijnen. Wanneer deze niet aanslaan, wordt weleens voor de goudspuit of het tablet gekozen.
.
Dat is alles wat ik van oma Buggenum nog weet. Ze moet bij ons gestorven zijn, denk ik en wel op de Dorpstraat. Toen we in 1947 naar de Roggelseweg verhuisden, was ze er niet meer. Ze is weer eventjes tot leven gewekt en dat heeft ze wel verdiend!