Als ik deze bouwtekening vergelijk met de foto erboven, dan komen enkele vragen bij mij op. Een maand na deze tekening ben ik geboren. Hadden mijn ouders toen al een ververij? De ververij op de foto lijkt niet op de bouwtekening. De vorm klopt wel, maar het dak en ramen zijn anders. Het enige wat nog weet van de ververij, is dat het in de oorlog een houten gebouw was. In 1944, na de bevrijding, zijn Engelse soldaten in de werkplaats ingekwartierd geweest. Door brand of een andere oorzaak is de ververij totaal vernield. Pap heeft toen een stenen gebouw laten metselen.
.
Ich zit hieëj in oze hoaf aanne Roggelsewaeg, ein stevig menke bie de staakboeëne en tusse de puine. Pap of Mam haaj toen al eine gooie kieëk wiese 'n foto mos make.
De voordeur van mijn geboortehuis in 1941 is in 2006 nog altijd voordeur.
In de 90-er jaren begon mijn moeder steeds verwarder te worden. Met een foto-album brachten we het verleden bij haar terug. Opvallend was, dat ze gebeurtenissen van heel vroeger niet vergeten was, maar in de foto-album de man naast haar op de trouwfoto niet meer herkende. Als het weer het toeliet gingen Hennie en ik met haar wandelen, zij in de rolstoel. Op zoek naar punten die ze zou kunnen herkennen. In de Dorpstraat stopten we dan voor huisnummer 77a uit 1941. Je zag aan haar ogen dat er iets was dat ze herkende. Dao hub ich vreuger gewoandj, zei ze dan en ze begon te vertellen over haar moeder die daar bij haar in huis woonde. In 1948 zijn pap en mam naar de Roggelseweg verhuisd. Daar hebben ze tot midden 70 gewoond, dus bijna 30 jaar. Dat huis herkende ze niet meer.